Een beslissing maken
In mijn praktijk hoor ik steeds vaker de uitdrukking: ik moet een beslissing maken.
Deze uitdrukking zet me iedere keer weer een beetje op het verkeerde spoor en ik beland dan in een overpeinzing. Volgens mij is dit namelijk niet het goede gebruik van het Nederlands en is het een verbastering van de uitdrukking: een beslissing nemen. Nu ben ik in mijn praktijk geen taalpurist, maar luister ik goed naar de manier waarop mijn klanten hun taal gebruiken. Ik vraag me af wat het betekent dat iemand juist deze woorden / verbastering gebruikt. Maar doordat het zo vaak gebeurt twijfel ik ook aan mijn eigen beheersing van de Nederlandse taal. Dus eerst even onderzoeken:
In het genootschap Onze Taal staat hierover het volgende:
“Een beslissing nemen heeft de voorkeur. Voor sommige taalgebruikers geldt een beslissing maken zelfs als een fout. Ze vinden het een luie vertaling van het Engelse to make a decision.
Toch komt een beslissing maken vaak voor. Mogelijk zijn combinaties als een afweging maken, een keuze maken en een inschatting maken daarop van invloed geweest. Daardoor klinkt een beslissing maken (of een besluit maken) helemaal niet zo gek.
Wie voor een beslissing/besluit maken kiest, gaat vooralsnog tegen de taalnorm in.”
Het is dus niet zo raar dat ik deze manier van de uitdrukking gebruiken tegenkom in mijn werk, vaak door jonge mensen. Maar wat zegt dit taalgebruik mogelijk nog meer? Het gaat mij niet om fout taalgebruik op zichzelf, maar meer over de manier waarop het taalgebruik iets weergeeft over de innerlijke belevingswereld, informatie die mij helpt inzicht te krijgen in de patronen van mijn klanten.
Een beslissing maken impliceert mogelijk dat je invloed hebt op de context en de omstandigheden en dus verantwoordelijk bent voor alles wat betrekking heeft op de beslissing. Het is actief: je maakt de beslissing ten slotte.
Als je een beslissing neemt, dan doe je dat op grond van de ervaringen of feiten waarmee je geconfronteerd wordt. Het gebied waarvoor je verantwoordelijk bent is kleiner: je verandert de wereld niet, maar wel kan je zelf beslissen welk pad je kiest.
Het is een klein zinnetje, maar mogelijk met interessante informatie. En omdat het vaak gebeurt zegt het misschien ook iets over onze tijd, waarin we als individu meer verantwoordelijk worden gemaakt voor ons eigen succes (of falen) en geluk. Het is de illusie van verantwoordelijk zijn, volgens mij, want de omstandigheden kan je vaak moeilijk beïnvloeden. Ik heb de hypothese dat jonge mensen, nog meer dan ouderen, zich te verantwoordelijk voelen voor het hebben van succes (en gelukkig zijn) en dat dit een zware last is om te dragen, zeker als het succes even niet zo vanzelfsprekend, snel of gemakkelijk komt. Het verdragen van tegenslagen, het verdragen van je eigen tekortkomingen is iets waarover je niet meer praat met elkaar.
En dus maak je beslissingen, voel je jezelf verantwoordelijk voor je succes en geluk, terwijl het er misschien meer om gaat hoe je omgaat met wat er op je afkomt en op basis daarvan een beslissing neemt over wat jij nu kan doen.